Կյանքի երկրորդ ամսվա սկզբին նորածինները սովորաբար կարողանում են որոշ ժամանակով պահել գլուխը ուղղահայաց դիրքով, փորի վրա պարկած դիրքում կենտրոնացնել հայացքը մեծահասակների և վառ գույներով խաղալիքների ուղղությամբ, ժպտում են ձեր ժպիտին ի պատասխան, միմիկան դառնում է առավել արտահայտիչ, որոշ բալիկներ սկսում են տարբեր ձայներ հանել:
Երկրորդ ամսվա սկզբին երեխայի քաշն ավելանում է 500-700 գրամ, իսկ ամսվա վերջին՝ 600-800 գրամ (բնականաբար, եթե փոքրիկի քաշն ավելանում է մի փոքր ավել կամ քիչ, դա ևս նորմալ է): Ինտենսիվ աճին զուգահեռ, երեխայի մոտ սննդի նկատմամբ պահանջարկն աճում է՝ ամսվա վերջին կազմելով մեկ օրվա ընթացքում 750-850 գրամ մայրական կաթ:
Չնայած բժիշկների խորհուրդներին՝ շատ մայրիկների մոտ կաթը սկսում է չբավարարել փոքրիկին, որից հետո շատերը սկսում են հավելյալ կերեր տալ կամ ընդհանրապես անցնում են արհեստական կերերին: Ներկայում գոյություն ունեն տարբեր կերեր, որոնց համը նմանեցված է կնոջ կաթին, իսկ հիմքում կովի կաթն է: Դրանք նախատեսված են ինչպես առողջ, այնպես էլ խնդիրներ ունեցող բալիկների համար:
Գոյություն ունեն նաև այնպիսի կերեր, որոնք նախատեսված են կովի կաթից ալերգիա ունեցող երեխաների համար (պատրաստվում է սոյայի սպիտակուցներից):
Ինչ խառնուրդ տալ երեխային որոշում է բժիշկը (չորս ամսականից սկսած երեխներին արդեն կարելի է տալ նաև սովորական կաթ, կեֆիր, թթվաշոռ): Պետք չէ հաճախակի գնել արհեստական կերեր, սակայն խիստ անհրաժեշտության դեպքում ուշադիր եղեք պիտանելիության ժամկետներին, շտրիխ-կոդերի առկայությանը: Արհեստական կերը բացելուց պետք է օգտագործել միայն եռացրած կամ ֆիլտրացրած ջուր:
Արհետսական կերը հիմնականում պատրաստում են հետևյալ կերպ.
«Խառնուրդը նախօրոք լցվում է մարմնի ջերմաստիճան ունեցող շշի մեջ: Տրվում է այն բանից հետո, երբ երեխան որոշ չափով կրծքի կաթ է կերել: Դա բնական է, քանի որ երեխային անծանոթ ցանկացած կերակուր, առհասարակ, պետք է սկսել տրամադրել փոքր չափաբաժիններից՝ 10-15 մլ և չափաբաժինը աստիճանաբար ավելացնել: Արհեստական կաթ տալուց առաջ կարելի է նաև այն խառնել նախորոք կթաց մայրական կաթի հետ: Դեռևս մոտ 5 տարի առաջ բժիշկենրը խորհուրդ էին տալիս երեխայի կյանքի երկրորդ ամսում կերակրացանկում ավելացնել բնական հյութեր: Վերջին տարիներին, սակայն, իրենք բժիշկները հրաժարվեցին տվյալ երևույթից: Հյութերն ու մրգային պյուրեները երեխային կարելի է տալ երեք ամսականից ոչ շուտ, որովհետև մրգերն ու բանջարեղենները լի են քիմիական նյութերով:
Ամեն դեպքում մայրիկները հնարավորինս պետք է փորձեն հրաժարվել արհեստական կերերից և այս շրջանում նորածիններին կերակրել բացառապես մայրական կաթով:
Եթե երեխան ծնվել է աշնանը, ձմռանը կամ վաղ գարնաը, հիմնականում կյանքի երկրորդ ամսվա ընթացքում բժիշկը նշանակում է Դ վիտամին՝ ռախիտի հետագա խնդիրներից խուսափելու նպատակով:
Վիտամինի չափաբաժինը նշանակվում է յուրաքաչյուր երեխայի առանձնահատկություններից ելնելով: Վերջին տարիներին, ճառագայթումից խուսափելու նպատակով, բավական նվազել է ռախիտի դեմ ճառագայթման միջոցով ստուգումը, քանի որ այն կարող է երեխաների վրա բասացաբար ազդել: Ռախիտի դեմ պայքարելու լավագույն միջոցը մնում է Դ վիտամինը: Հիմնականում բժիշկները խորհուրդ են տալիս օգտագործել այն օրվա կտրվածքով 1 անգամ 1 կաթիլ, իսկ արհեստական կերակրման դեպքում 1 կաթիլ 2 օրը մեկ անգամ (արհեստական գրեթե բոլոր կերերը պարունակում են Դ վիտամին): Եվ հիշե՛ք, անկախ ամեն ինչից չի կարելի Դ վիտամինը օգտագործել առանց բժշկի խորհրդի:
Կյանքի երկրորդ ամսվա ընթացքում զբոսանքների թիվն ավելանում են՝ ամռանը երեխան պետք է զբոսնի (ստվերում) 4 ժամից ոչ պակաս՝ 2 զբոսանք 2 ժամով: Տարվա ցուրտ եղանակներին (օդի ջերմաստիճանը 10-12 աստիճանից ոչ պակաս) կարելի է զբոսնել 2 անգամ 1,5 ժամով, իսկ եթե ավելի ցուրտ է, բայց սառնամանիք չէ, կարելի է զբոսնել 40 րոպեից մինչև 1 ժամ:
Այն դեպքում, երբ բավական ցուրտ է, կարելի է կազմակերպել «զբոսանք սենյակում»: Նման դեպքում պարզապես երեխային տաք հագուստ հագցրեք և բացեք պատուհանը:
Զբոսնելու ընթացքում երեխան հիմնականում քնում է: Իսկ, առհասարակ, երկու ամսական երեխայի օրակարգն ունի հետևյալ պատկերը՝ քուն, սննունդ, աշխուժություն, քուն: Եթե երեխան բռնուկուն է և դժվարությամբ է քնում, կարելի է ծծակ տալ, քանի որ այն հանգստացնում է: Իսկ երբ երեխան աշխույժ է, հաստատ ծծակ պետք չէ: Երկրորդ ամսվա վերջում երեխան յուրաքանչյուր կերակրումից հետո մոտ 1-1,5 ժամ արդուն է մնում: Այդ ընթացքում ընտրեք 10-15 րոպե և ամբողջությամբ տրամադրեք երեխային: Երեխայի ուշադրությունը գրավեք իր խաղալիքների միջոցով, խոսեք նրա հետ և պարզապես ձեր ժամանակը նվիրեք բալիկին: Իսկ մնացած արթուն ժամանակհատվածում երեխան իր համար զբաղմունք կգտնի՝ նա սկսում է ուսումնասիրել իր ձեռքերը, վերևում կախված խաղալիքները և այլն:
Եթե բժիշկը դեմ չէ, այս շրջանում կարելի է մերսումներ կատարել բալիկին, ինչը աստիճանաբար վերածվում է թեթև գիմնաստիկայի: Գոյություն ունեն մերսման և գիմնաստիկայի ընդհանուր կաննոներ՝ ամբողջ ընթացքում երեխան պետք է իրեն լավ զգա, ունենա ուրախ տրամադրություն, գործողությունները պետք է իրականացնել 5-7 րոպե, առավելագույնը՝ 20 րոպե:
Մեջքի մերսումն իրականացվում է ներքևից վերև, փորիկը՝ ժամ սլաքի ուղղությամբ: Միևնույն ժամանակ չի կարելի մերսել երիկամների հատվածը: Մեջքի մերսման ժամանակ պետք է շրջանցել ողնաշարը, իսկ վերջույթների պարագայում չպետք է դիպչել ներքին մակերևույթներին:
Բժշկի թույլտվության դեպքում, կարելի է նաև երեխայի հետ ջրում վարժություններ կատարել տանը ՝ փոքրիկի լոգարանի մեջ: Վաղ լոգանքներն օգտակար են բոլոր երեխաների համար, առավել ևս եթե երեխան բռնկվող է, ունի մկանների բարձր լարվածություն: Ջրի ջերմաստիճանն ու վարժությունների ձևը կախված են երեխայի առանձնահատկություններից, այդ իսկ պատճառով իրականացրեք բոլոր վերոնշյալ գործընթացները միայն բժշկի կոնկրետ ցուցումներից հետո:
Երեխաները հիմնականում սիրում են լոգանքները, սակայն կան փոքրիկներ, ովքեր լարվում են ջրում և վախենում: Այսպիսի երեխաների համար ջրում վարժանքները հակացուցված են: Նրանց կարելի է պարզապես լողացնել, թույլ մերսումներ և թեթև վարժություններ կատարել(ոչ ջրում) և հաճախակի տանել զբոսանքի: